Verlatingsangst

Een veilig gehecht kind hecht zich in eerste instantie gedurende de eerste zes tot acht maanden aan zijn ouders. De baby leert zijn ouders herkennen en het wordt eenkenniger in zijn interacties met anderen dan zijn opvoeders. 

Veiligheidsmechanisme

Daarbij zijn baby’s de eerste maanden druk bezig om zichzelf en de wereld om zich heen te ontdekken. Zo ontwikkelen ze de eerste maanden spierkracht en motoriek en gaan zij steeds vaker het gevecht aan met de zwaartekracht. Na eindeloos oefenen is het kind uiteindelijk in staat om zich zelf te verplaatsen door te 'tijgeren' of te kruipen. Op dit moment treedt een veiligheidsmechanisme van moeder natuur in werking: verlatingsangst.

Een kind dat zich veilig aan zijn ouders heeft gehecht, ontwikkeld vanaf ongeveer acht maanden verlatingsangst. Dit is een innerlijke alarmfunctie die afgaat wanneer het kind van zijn ouders wordt gescheiden. Het kind wil zijn ouders in zijn nabijheid hebben en houden. Zijn ouders beschermen hem immers van nature tegen schadelijke invloeden van buitenaf. Doordat het kind in de nabijheid van zijn ouders wil blijven, behoedt het zichzelf ervoor om verder weg te (willen) gaan dan het veilige gebied rondom zijn ouders.

Zodra een kind leert te communiceren met zijn ouders en de omgeving en stapsgewijs zijn leefwereld groter wordt, neemt de verlatingsangst geleidelijk af.

Vanaf ongeveer drie á vier jaar oud is een kind in staat om delen van de dag zonder zijn ouders door te brengen, bijvoorbeeld op school.

Enkele tips bij verlatingsangst:    

- Als je regelmatig ‘kiekeboe’ speelt met je kind, leert het dat af en toe zijn ouder even weg is maar ook weer terug komt!

- Wanneer je even uit het zicht van het kind bent is het goed om te laten horen dat je er wel bent. Ik kind hoort je dan wel en ervaart jouw aanwezigheid, ondanks dat het jou niet ziet. Zo leert het dat zijn ouders er wel zijn, ook als hij ze even niet ziet. 

Ook bij het naar bed brengen van kinderen kan dit helpen. Als je kind net in bed ligt kun je even een klusje doen in de buurt van de slaapkamers of even een was draaien. Zo kan het kind er voor de nacht aan wennen dat het zijn ouders niet ziet, maar hij hoort dan dat zij er wel zijn!

- Een kind dat oud genoeg is om te begrijpen wat je zegt kun je uitleggen wat je gaat doen. Bijvoorbeeld “mama gaat even de vuilniszak weggooien, ik ben zo weer terug”. Zo leert een kind te vertrouwen op wat je hem vertelt.

- Wanneer je afscheid neemt van je kind op bijvoorbeeld de school of kinderopvang, zorg dan voor een vast en kort ritueel. Zo weet het kind waar het aan toe is en duurt het afscheid nemen niet onnodig lang. Probeer zelf positief en ontspannen over te komen, ook al vind je het zelf ook spannend.
Als je weer terug komt begroet en knuffel je het kind uitgebreid.